Herkese selamlar şekerler 1k platformunun elegant üyeleri ve üye olmayan kitap dostları ! Bu kitap özet olarak ''yalnızlık'' meselesinin vücut bulmuş hali olan bir adamın doğal olarak hayat akışında meydana gelen bir havuz dolusu rutin, tribal enfeksiyon, monotonluk, geçmişin izlerini taşıyan elektroşokumsu acıları Hatay usulü zurna dürüm misali okuyucuya zihnen mi diyeyimmmmm yok manen mi diyeyimmmmmmmm bir şekilde afiyetlem yedirmeyi başarıyor. AŞAĞIDAKİ ÖRNEKTE GÖSTERİLDİĞİ ÜZERE youtube.com/watch?v=HtnwMel... (Oynat bakalım !!!) Yazarın hayat hikayesi bir hayli ıstırap dolu doğrusu bu kitapta benim görüşüm üzere yazar kendini aynalarcasına bizlerle tanıştırıyor. YAZARIN HAYATINA DAİR Tüm yaşamı Paris'te geçti. II. Dünya Savaşı'nda henüz 3 yaşındayken babasını kaybetti. Annesi 1942'de Paris'te ortadan kayboldu. Sonradan Auschwitz kampında öldüğü öğrenildi. Akrabaları tarafından büyütüldü. İlk romanı Les Choses 1965'te yayınlandı ve Renaudot Ödülü aldı. Bu tarihten sonra yirmiye yakın kitap yazdı. 1969'da yayınlanan La Disparition (Kayboluş) adlı romanını hiç E harfi kullanmadan yazdı. Verdiği bir röportajda neden E harfini kullanmadığını şu şekilde açıklar: Bir roman en çok ihtiyaç duyduğu harf olmadan nasıl yazılır? İşte ben bir romanım ve o kullanamadığım E harfi de benim ailem. 1978'de yayınlanan La vie mode d'emploi en önemli yapıtlarındandır ve Médicis Ödülüne değer görülmüştür. 1981 yılında ağır bir sigara tiryakisi olan Perec'e Akciğer kanseri teşhisi kondu. Ertesi yıl öldü. Kimileri rutin olarak American Psycho filmindeki Patrick Bateman misali bir sabah etkinliği yaşarken bu garibim sayfanın bir yerinde nescafe felan hazırlayıp içiyordu. Nescafe içipte uyuyan adam olmakta ayrı bir ironi. Ama kitabın kahramanı içsel ve düşsel anlamda uyuyor. Aslında bu eser bir gün içerisinde okunur fakat etkisinden bir gün içerisinde çıkılabilir mi bilmem işte orasını. Yahu sevgili okuyucularım, ''E'' harfi kullanmadan eser mi yazılır diyor insan kendi kendine bu şekersiz sütlaç, salçasız kısır gibim neyim olmuş diyor insan fakat yazar bu durumu kaybettiği ailesiyle ilişkilendirince ha orada dur diyorsun kendi kendine. Fakat bu olay başka bir kitapta sergilediği mesele. Hani bir söz vardır Nietzche'nin ''İNSANOĞLU HAYATTA O KADAR ÇOK ACI ÇEKER Kİ CANLILAR ARASINDA YALNIZ, O GÜLMEYİ İCAT ETMEK ZORUNDA KALMIŞTIR.'' Böyle insanoğlunun tek başınalığının acılarına dair esintiler barındıran kitaplara tebessüm ile tepki vermek belki de ilginç bir çözüm olacak kimisi acı bir tebessüm ile kimisi boşvermişliğin getirdiği rahatlıkla hangi renk hoşunuza giderse işte. Kapanışı uyuyan birisiyle yapmak istedim herkeşlere iyi okumalar diliyorum. youtube.com/watch?v=ZoXoZ-I... (Uyuyan birisi)

Uyuyan AdamGeorges Perec · Metis Yayınları · 20134,103 okunma

··

137 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.