Kitap okurken sanırım en çok zamanı Oğuz Atay’ın kitaplarına ayırıyorum. İnsan bu kitaplar da kendisiyle savaşıyor. Bazen aynı sayfayı, aynı paragrafı veya cümleyi defalarca tekrar ediyorum. Tutunamayanlar, Korkuyu Beklerken ve Tehlikeli oyunlarda şuana kadar hep bunu yaşadım. Zaten hepsinde bulunan karakterler de birbirine benziyor. Hepsi birer Tutunamayan… Bizler de birer tutunamayanız aslında. Belki de bu yüzden bu kadar etkiliyor bizi. Biz derken benim gibi hissedenler. Oğuz Atay üzerine konuştuğum birçok kişi de benim gibi düşünüyor. Tabi kitabı okumaya dayanamayıp yarıda bırakanlarında sayısı da çok. Hani okuduğum her kitabın içinde ayrı bir karakter olarak yaşıyorum ama Oğuz Atay kitaplarında sanki başrolde ben varım. Selim Işık, Turgut Özben, Hikmet Benol, Beyaz Mantolu adam hepsinde ben de yaşıyorum sanki. İçsel konuşmalar, ruhsal bunalımlar öyle güzel ve ince detaylarla anlatılmış ki üzerine söylenecek söz bulamıyorum. Bol bol içsel konuşmaları görüyoruz ya en çok da oralarda takılıp kalıyorum. Zaten bu Olricle, Albayımla tanıştığımdan bu yana hayatımda normal ilerlemiyor. Her şeyi en ufak ayrıntısına kadar sorgulayan, dünyayı bir oyun sahnesi olarak gören, hep karamsar düşünen Hikmet Benol’ün hikayesine tanık olmak lazım.

Tehlikeli OyunlarOğuz Atay · İletişim Yayıncılık · 202230,9bin okunma

··

63 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.