Çekçe’de “karga” demekmiş Kafka, bu kitapta bol bol karga var öyleyse! Dilerseniz yazıma kitabın konusundan bahsederek başlayayım. Roman; on beş yaşındaki, Kafka Tamura ismini kullanan gencin büyük bir kararlılıkla evden kaçmasıyla başlıyor. Babasıyla pek de iyi bir ilişkisi olmayan bu genç kendine gittiği şehirde kalabileceği bir kütüphane buluyor ve günlerinin çoğunluğunu burada geçirmeye başlıyor. Amacını istediği zaman gidebileceği ve kendisini oraya aitmiş gibi hissedebileceği bir yer bulmak olarak açıklıyor. Bunlar sırasında Kafka’nın başını babasının yıllar önce onunla ilgili söylediği bir kehanet bırakmıyor ve Kafka bu kehanetten kaçmak için türlü yollar deniyor. Aynı zaman diliminde bana göre akıllı olmasa da pek sevimli bir amca olan Nakata ile tanışıyoruz. Nakata, kedilerle konuşabiliyor ve iş olarak insanların kayıp kedilerini arıyor. Bir gün ise öyle olaylar gerçekleşiyor ki hem Kafka hem Nakata çok farklı yerlerde olmalarına rağmen kendilerini bir cinayet mahalinin içinde buluyor. Kitabın gerçek hayattan farklı bir dünyada geçtiği eminim ki konusundan da anlaşılıyordur fakat ben okurken yer yer eserin fantastik bir dünyada geçtiğini unutur gibi oldum. Bunun nedenini Murakami’nin duyguları fantastik bir dünyada geçen bir kitaba göre çok daha iyi ve gerçekçi aktartmış olmasına bağlıyorum. Bu bağlamda kitaptaki favori karakterim olan Oşima’nın çok zekice konuştuğunu, felsefeden anladığını, insanı ve duyguları iyi tanıdığını söylemek yanlış olmaz. Yazar kitabın yarısında hâkim bakış açısı, bir diğer yarısında kahraman bakış açısı kullanmayı tercih etmiş ki bu benim epey ilgimi çekti, sonuçta her eserde kolay kolay karşılaştığımız bir şey değil. Yine de bu durumun kitabın dilinin anlaşılmasını daha zor kıldığını söyleyemem. Doğrusunu söylemek gerekirse konusu bana hiç ilgi çekici gelmeyen bu kitabı oldukça rahatça okumuş olmam da bunu destekler nitelikte. Murakami’den okuduğum ilk kitabın bu kadar sürükleyici olduğunu görmek yazarın başka kitaplarını da okuyacağıma kesin gözüyle bakmama sebep oldu diyebilirim. Kitapların sonlarına çok dikkat eden bir okur olarak bu kitabın sonu ne yazık ki beni tatmin etmedi. Sanki hikaye tamamlanmamış da yazar sıkılıp kitabı ortasında bırakmış gibiydi bence. Bu hikayeyi daha az sürükleyici veya daha az anlamlı kılmaz elbette ama beni tatmin eden bir son okumayı isterdim. Hikayelerin sürekli olarak birbirlerine bağlanmasını ve cevaplarını alamadığımız soruların cevaplanmasını istedim ama bir sebepten ötürü belli ki yazar bizim bu cevaplara ve sonuçlara ulaşabilmemizi arzulamamış. Yine de okurken eğlendim diyebilirim. Üstelik kitapları altlarını ne kadar çizdiğime yani içinde ne kadar etkileyici cümle olduğuna göre yargılama gibi bir huyum vardır ve “Sahilde Kafka” bu açıdan beklentilerimi karşıladı. Özetlemek gerekirse “Sahilde Kafka” beni ilgi çekici konusuyla, olay örgüsüyle, beklenmedik sonuyla değil de yazılma tarzıyla, içindeki tatlı cümleler ve detaylarla, karakterleriyle etkilemeyi başardı. Eğer söylediklerim doğrultusunda sürükleyici bir roman okumaya hazırsanız size bu eseri tavsiye edebilirim. Elbette yaşınız doğrultusunda ensest ve benzeri konulardan sıkça bahsedildiği için bazı okurları rahatsız edebileceği gerçeğini de söylemeden geçmemeliyim. Herkese bol kitaplı günler diliyorum!

Sahilde KafkaHaruki Murakami · Doğan Kitap · 20209,8bin okunma

··

4.585 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.