Fuzûlî, imâmiyye-i isnâ-’aşeriyye mezhebini benimsemiş bir Safavî şâiri olarak yaşadığı dönemde Osmanlı’yı “kâfir” ve Osmanlı ülkesini “kâfiristân” diye anmıştır. 1534’ de birdenbire bir Osmanlı tebaası durumuna geldikten sonra, beklediği itibarı göremeyince, onun sultanlar ve büyüklerden yüz çevirmesi, yalnızlığa çekilmesi anlaşılır bir şeydir.