Julius Caesar - W. SHAKESPEARE (Bana katlanacak kadar sevemez misin beni?)
Julius Caesar - W. SHAKESPEARE (Bana katlanacak kadar sevemez misin beni?)
Bilmem kaçıncı Shakespeare kitabı...
Doyulmuyor bazı yazarlara.
Hani ne yazsa okurum derler ya, ne yazdıysa yaşamı boyunca hepsini okumak istiyorum. Ve şu ana kadar beni pişman eden hiçbir kitabına denk gelmedim.
Şimdi burada uzun uzun Shakespeare'den bahsetmeyeceğim. Daha önceki incelemelerim ile tekrara düşmek istemiyorum. Caesar'ın da tarihteki yerini anlatmak değil niyetim. Eserin bana verdiği duyguyu, evrensel temaları işleyişini sizle paylaşmak istiyorum. Size kitabı anlatmak değil sizi düşündürmek, merak uyandırmak istiyorum.
"Sen de mi Brutus?" (s. 67)
Kitabı okumasanız, Caesar'ı tanımasanız bile bu cümleyi duymuşsunuzdur değil mi?
En güvendiğimiz insanların yanlışına, ihanetine uğradığımız zaman söyleriz.
Ve hep en çok en güvendiğimiz insanlar yaralar bizi. Çünkü en çok onlara karşı savunmasızızdır. En zayıf taraftarımızı onlar bilir. Eserde de tam olarak böyle oluyor işte... Asıl yıkan bıçak yarası değil o bıçağı tutan elin kimin eli olduğunu bilmek...
Caesar'dan çok Brutus'ü görüyoruz eserde.
Bu Caesar'ın suikasti değil Brutus'ün dramı adeta... Ona değil düşüncelerine düşman olduğunu haykırıyor adeta. Brutus kimi kaynaklarda Caesar'ın dostu kimi kaynaklarda oğlu olarak görülüyor. Eserde onun aleyhine gerçekleşen suikastin öncülerinden... Samimiyeti size geçer mi bilmiyorum ama bana kalırsa da oluşumun içerisindeki en masum isim diyebilirim.
"Her dost görünen dost olmuyor." (s. 57)
Eseri bir cümle ile anlatmak istesem yine eserin içinden bu cümleyi seçerdim.
Her yanımızda görünen insan yanımızda değil. Bunu en iyi en zor ve en zirve zamanlarda görüyor insan.
Gerçek dost kötü gününde yanında olan derler ya hani buna katılmakla birlikte başarılı gündeyi de eklemek isterim. Bazı dostlar başarını kaldıramaz çünkü... En zirve olduğun anda yıkmak ister seni. Kendisinden kötü olmanı belki kaldırıp destek verebilir ama kendisinden iyi olman hazmedilemez onun için...
Bunların tamamını Brutus için söylemek haksızlık olur mu bunu size bırakıyorum.
Brutus Caesar'a değil onun düşüncelerine düşmandı.
"Ah ne olurdu, Caesar'ın canına kıymadan Caesar'ın düşüncesini al aşağı edebilseydik!" (s. 43)
Bunu başarabilse ben de büyük saygı duyardım ona. Silahlar değil sözler mücadele vermeli zannımca. Esas haklılık orada başlar.
"Çok düşünüyor, korkulur böylelerinden." (s. 20)
Döneme çok güzel bir eleştiri değil mi?
Savaşandan değil düşününden korkulur,
Savaşana değil sevişene müdahale ediyor,
Savaşan kahraman, sevişen ahlaksız, düşünen zararlıdır.
Birçok dönem böyle değil miydi?
"Ey ihanet! Sakla kendini
Güler yüz; tatlı sözler arkasında." (s. 39)
Ne diyor 
Mehmet Akif Ersoy :
"Yüzsüzdür insanoğlu, kimse bilmez fendini.
Kime iyilik yaptıysan, ondan koru kendini."
Sakının kendinizi en sevdiklerinizden.
Sakının size en çok güler yüz gösterenlerden.
Zira size kötülük eden herkesin kendini haklı gösterecek bir nedeni mutlaka vardır. En azından kendi ruhunu tatmin edecek bir nedeni...
Biraz dağınık bir kafayla yazdım. Umarım sürçi lisan etmemişimdir.
Akıcı, okurken yaşatan bir eser.
Shakespeare gibi bir eser.
Okunması, okutulması temennisiyle...
·
1.082 görüntüleme
Bugün 1K derin uykuda sanırım...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.