Başka bir keşif yolculuğu daha başlamıştır: insan vücudunun içine yapılan. İnsan artık kendi için kutsal, büyüsel, dokunulmaz bir varlık değildir. 1492'de Valencia'da doğan Juan Vivés deneysel fizyolojinin temellerini atmaktadır. Beden yavaş yavaş bir ülke olarak kabul edilmektedir, ziyaret etmek için onu açma hakkı vardır. Cesetler üzerinde açıkça teşrih uygulanmaya başlanmıştır. Bolognalı bir anatomi hocası olan Berengario da Carpi 1493'te, Roma'daki papalık tıp okulu da dahil, İtalya'nın tüm okullarında bu uygulamaya izin verilmesini önermektedir. Zamanın en büyük anatomicisi olan Vesale, XVI. yüzyılın ortasında Engizisyonun yasaklarına rağmen insan bedenlerini teşrih etmiştir. "De Corporis Humani Fabrica" adlı eserinde, Galenos'un anatomik çözümlemesindeki iki yüzden fazla yanlışı açığa çıkartmıştır; "İnsanın yapısı(nın) ancak insanın üzerinde gözlenebileceğini" açıklamakta, böylece biyoloji ve antropolojinin temel aksiyomunu koymuş olmaktadır. Bizzat Vinci de, hayatının son yıllarının büyük bölümünü vücut kasları üzerinde çalışmaya ayırmıştır. İnsanın Doğayla benzerliği belirginleşmektedir. Harway XVII. yüzyılda kan dolaşımının temel ilkelerini, bu dolaşımı gezegendeki su devresiyle kıyaslayarak aydınlatmıştır.
Bu keşif yolculuklarının tedavi teknikleri üzerinde etki etmeleri için daha bir yüzyıldan fazla beklemek gerekecektir. Fakat insan kendisini daha şimdiden, hizmet etmeye hazırlandığı Makine'nin bir eklentisi olarak kavramaktadır. Kendini onarmanın, korumanın, bakımını yapmanın uygun olacağı bir makine olarak düşünmektedir.
Sayfa 253 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.