Bir akşam gelmiş oğlunu öpmüş, "iyi geceler" diyeceğine, "hoşça kal," diye fısıldamıştı. Odasının kapısı kilitlendikten uzun bir süre sonra bile Robert duydu bu sesi. Öylesine korkunç bir ürküyle kavradı ki bu sözlerin anlamını, korkudan çığlık atmak geldi içinden. Ama bağırmamıştı. Onu ele vermemişti. Odasında kilitli yatıyor, annesinin kendisini bir daha dönmemecesine bıraktığını biliyordu. Annesini ele vermemişti evet ama annesi ona ihanet etmişti işte... başka bir aşık uğruna.
Sayfa 62Kitabı okudu
·
63 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.