“Ne korkunç bir iklimdi çocukluğum
Uyku yansın yürek mecburlansın
Beden bedende artmaya can bedeni aşmaya
Ağız ilk şanlı yemek
Olan ölümü
Başlasın anlatmaya”
Zarifoğlu
·
35 görüntüleme
İpek kundaklara sarılmayıp, biraz büyüyünce gül bahçelerinde büyümesek de yine en çok özlediğim iklimdi çocukluğum. :'(
İnsan yaş aldıkça anne karnındaki karanlığı bile özlüyor...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.