"Septimus şimdi anlayabiliyordu, sözcüklerin güzelliği altına gizlenen bildiriyi. Bır kuşağın süsleyip püsleyip kendinden bir sonraki kuşağa ilettiği bildiri, tiksinti, nefret ve umutsuzlukla
doluydu ... Böyle bir dünyaya çocuk nasıl getırılir? Acıyı ne hakla besleyebıliriz? Uzun süreli sevgilerden yoksun küçük duyguların ardına takılıp şuraya buraya sürüklenen bu zevk düşkünü hayvanların soyunu ne hakla sürdürebiliriz? ... Çünkü aslında ... Yalnızca yaşadıkları anın tadını artıracak kadar bir incelik, bir bağlılık, bir sevecenlik vardır insanda. Sürüler halinde ava çıkarlar. Çölü tarar, haykırarak dalarlar bozkıra."
- Virginia Woolf
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.