geceleyin, yağmurun altında, ortası çimenlik, çimenliğin kıyılarından toprak yolların geçtiği bu büyük bahçede sanki seni bir bekleyen vardı. bilmediğin bir hayalet. sanki uzaklardan gelmiş birisiydi. kenti çeviren duvarların, göllerin, kırların da ötesinden, belirsiz bir mesafeden. belki de bu çağın insanı değildi. yarı uykuya dalıp, yarı uyandığında, sana sonsuz uzun gelen gecede, onun, seni, karanlık bahçede, yağan yağmurun altında beklediğini hissettin. çok uzun süredir hem de. bildik bir haber verecekti sana. ama kalkıp da, camdan, onun görüntüsünü seçebilecek bir dikkatle bakacak ya da sırtına paltonu alıp da bahçeye inecek gücü bulamadın kendinde.
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.