Yahut sevgilin seni sevmiyordu...O zaman ne yaptın? Geceleri ağladın mı?..Ona sararmış yüzünü göstermek için geçeceği yolda bekledin,ona uzun ve acındırıcı mektuplar yazdın değil mi?..
Fakat herhalde ikinci bir aşka atlamak,senin için o kadar güç olmamıştır.İnsan evvela kendi kendisinden utanır gibi olur ama,bilir misin bizim en büyük maharetimiz nefsimizden beraat kararı almaktır.Vicdan azabı dedikleri şey, ancak bir hafta sürer.Ondan sonra en aşağılık katil bile yaptığı iş için kafi mazeretler tedarik etmiştir.
Ha,sonra bir üçüncü,bir dördüncüyü sevdin ve bu böyle gidiyor.
Peki ama,bu sevmek midir be adaşım,bir kadını öpmek,onu istemek sevmek midir?..
Çırılçıplak soyunarak şehrin sokaklarında koşabiliyor musun?..
Bir bıçak alarak kolundaki ve bacağındaki adelelere saplamak ve böylece nehre atılarak yüzmek elinden geliyor mu?
Bir şehrin adamlarını öldürmek cesaretin sende var mı?Bir minareye çıkarak bütün dünyaya işittirecek kadar kuvvetle bağırabilir misin?
Aşk sana bunları yaptırabilir mi?İşte o zaman sana seviyorsun derim...
Sen sevgiline ne verebilirsin sanki?Kalbini mi?Pekâlâ,ikincisine?Gene mi o?Üçüncü ve dördüncüye de mi o?..Atma be adaşım,kaç tane kalbin var senin?..Hem biliyor musun,bu aptalca bir laftır:Kalbin olduğu yerde duruyor ve sen onu filana veya falana veriyorsun...Göğsünü yararak o eti ordan çıkarır ve sevgilinin önüne atarsan o zaman kalbini vermiş olursun...
Sayfa 14
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.