. . . Evvelce de arzettiğim gibi kulunuz sıkılınanızı hiçbir vakit arzu etmem. Binaenaleyh zaten lüzumsuz olan kılıç parasından çoktan sarf-ı nazar ettim. Binaenaleyh inayet huyurup da bu suretle bir para irsi i li için borca girmez yahut o parayı borçlarımıza kapatırsanız daha ziyade hem de fevka'l-had se vineceğimden emin olunuz. Zat-ı ii lilerini temin ederim ki aksi halde göndereceğiniz para ile alacağım kı lıcı taktıkça kalben fevka'l-had müteessir olacağım. Her halde irade zat-ı veliy yü'n-nii i nıilerinindir. Kulunuz, fikrimi arzettim beybabacığım!
(5 Aralık 1902").49