Boris Vian ile Mezarlarınıza Tüküreceğim kitabıyla sert bir tanışma yaşamıştım. O kitap, özellikle sonuyla(okuduklarımı çabuk unutuyorum ama o sonu unutmam zor olacak maalesef)sert gelmişti bana. Öyle bir sonu yazan adamla bu kitabın sonunu yazanın aynı kişi olduğuna inanmak zor. Aslında şaşırmamak da lazım çünkü baştan sona tüm marjinalliğini yansıttığı bir kitap olmuş. Lavabodan yakalanan yılanbalıklarından tutun “piyanokokteyl” , “yürek söken” (bu aynı isimli kitabını da merak ettirdi) gibi aletlere ve hatta Chloé’nin hastalığına (bu konuda o kadar spoiler veriliyor ki okurken aslında hastalığının ne olduğunu merak ettirecek şekilde anlatmasına bilince tüm espri kaçıyor. O yüzden hiçbir şey dememeyi tercih ediyorum) kadar pek çok olağan dışı orijinal unsur bulacaksınız. Jean Paul Sartre, kelime oyunlarıyla bezenmiş şekilde kitapta önemli bir yere sahip. Bir de Duke Ellington müziği ki bahsi geçen parçalarını açıp dinlemek ayrı keyifliydi. Ben kitaba ikinci yarıdan sonra ısınıp keyif almaya başladım. Colin’in , hasta olan Chloé için çabasını, evin Chloé’nin hastalık durumuyla beraber boyutsal olarak değişmesini çok sevdim. Bir de ne olursa olsun Chloé’yi yalnız bırakmayan ve kitabın sonunda yüreğimin cız etmesine sebep olan vefalı farecik kalbimde çok güzel bir iz bıraktı.

Günlerin KöpüğüBoris Vian · E Yayınları · 20111,777 okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.