Tarihsel Bağlam
13. ve 16. yüzyıllar arasında Rusya Avrupa'dan izole edildi ve Protestan Kilisesi'nin kurulmasına yol açan Katolik Kilisesi'nden bir kopuş olan Reformasyon'a veya sanata, bilime olan ilginin yeniden canlandığı Rönesans'a katılmadı. Rus toplumu, lordların sahip olduğu ve serflerin çalıştırdığı çiftliklerden oluşan feodal bir toplumdu. Dini hayata Rus Ortodoks Kilisesi hakimdi.
18. yüzyılda "Büyük Peter" olarak da bilinen Çar I. Peter (1672–1725), Rus toplumu ve kültürünün neredeyse her alanında yaygın değişiklikler yaptı. İsveç'e karşı Kuzey Savaşı (1700-1721) sırasında, Neva Nehri'nin ağzını yeniden ele geçirdi ve 1703'te orada Saint Petersburg'u kurdu. 1712'de sanat, mimari, felsefe ve ticaretten etkilenen Rus imparatorluğunun başkenti oldu. Dostoyevski'ye göre şehir, Moskova'nın daha geleneksel eski başkentine kıyasla yeni ve yapay geliyordu.
Kültürel reformlar azaldı ve 19. yüzyılda Rusya, Avrupa'nın önemli ölçüde gerisinde kaldı. Çar II. Aleksandr (1818-1881), Amerika'nın Kurtuluş Bildirgesi'nin Amerika Birleşik Devletleri'ndeki köleleri serbest bırakmasından sadece iki yıl önce, bir kez daha geniş reformlar üstlendi, en önemlisi 1861'de serfleri toprak sahiplerine sanal kölelikten kurtardı. Bu, Rusya için belirleyici bir andı - Dostoyevski'nin şiddetle tercih ettiği bir an.
Siyasi ve Felsefi Bağlam
Dostoyevski'nin Suç ve Ceza'yı yazmasından sadece beş yıl önce, 1861'de Rus serfleri serbest bırakıldı. Romanın kahramanı Raskolnikov gibi genç Rus entelektüelleri, toplum hakkında yeni düşünme biçimlerini tartışıyor ve geleneksel ahlak fikirlerini sorguluyordu.
Sanayi Devrimi sırasında Avrupa'nın başka yerlerinde ortaya çıkan yoksulluk ve eşitsizlik, 
Immanuel Kant, 
Georg Wilhelm Friedrich Hegel ve 
Karl Marx gibi filozofları güçlü bir şekilde etkiledi. Bu düşünürler, radikal sosyal değişim teorileriyle Rus entelektüellerinin ilgisini çekti. Örneğin Marx, farklı sosyal sınıflar arasındaki mücadelenin toplumun merkezinde yer aldığına ve bir gün toplumun artık bir sınıf sistemine dayanmayacağına inanıyordu.
Bu yeni fikirlerin çoğu, hukuk ve dinde bulunan yerleşik ahlak görüşlerine meydan okudu. Örneğin faydacılar, geleneksel ahlaki sınırları aşsa bile "ahlaki açıdan doğru eylemin en iyiyi üreten eylem olduğuna" inanıyorlardı. Raskolnikov'un "olağanüstü insanı", Hegel'in geleneksel ahlak kurallarından ziyade tarih tarafından yargılanan tarihsel aktörünün bir uzantısıdır. Ayrıca nihilist hareket, devletin, kilisenin ve ailenin ahlaki sınırları belirleme yetkisini reddetmiştir. Bazı nihilistler, gerçek değişimi yaratmanın tek yolunun toplumu tamamen yok etmek olduğuna inanıyorlardı.
Kritik Müdahale
Suç ve Ceza'nın ilk eleştirileri siyasi çizgilere göre bölünmüştü. Daha fazla sosyal ve finansal eşitlik sağlamak için radikal sosyal değişimi destekleyen eleştirmen D. I. Pisarev, Raskolnikov'un suçunun ana motivasyonunun sosyal çevresi olduğunu savundu: yoksulluğu nedeniyle tefeciyi soymaya zorlandı. Diğer liberaller ve radikaller, Dostoyevski'nin Raskolnikov tanımlamasına itiraz ettiler. Onlar gibi, Raskolnikov da faydacılığı ve nihilizmi benimsiyor. Ancak Dostoyevski, bu düşünce okullarını, kahramanı üzerinde istikrarsızlaştırıcı, tehlikeli etkiler olarak, kötüleyici bir ışık altında tasvir ediyor. Öte yandan, muhafazakar ve Dostoyevski'nin arkadaşı olan Eleştirmen N. N. Strakhov, Raskolnikov'a suçu için birçok olası nedeni olan hem sempatik hem de gerçekçi bir karakter olarak davrandı. Daha sonraki eleştirmenler, romana suçlu zihnin psikolojik bir çalışması olarak daha yakından baktılar.
Napolyon
Büyük Petro'nun saltanatından itibaren, Fransız kültürü Rus toplumunu büyük ölçüde etkiledi. 1789 Fransız Devrimi'nden sonra Rusya'dan Fransa'ya seyahatler kısıtlanmış olsa da, Fransız siyasi düşüncesi Rusya'yı etkilemeye devam etti.
Fransız Devrimi'nden önce bazen Fransa'ya yardım eden, bazen de ona karşı çıkan Rusya, Fransız monarşisinin yıkılmasına yardım etmiş ve 19. yüzyılın başlarında Avrupa çapında toprakları ele geçiren I. Napolyon'u (1769-1821) destekleme konusunda isteksizdi.
Rusya'nın giderek daha az işbirliği yapmasına kızan Napolyon, 1812'de işgal etti. Sonunda, kaynak eksikliği, hastalık ve acımasız Rus kışı, yüzbinlerce adamını kaybeden Napolyon'u geri çekilmeye zorladı. Bununla birlikte, 1821'deki ölümünden 1880'lerin sonlarına kadar Napolyon, büyük hırsları olan efsanevi bir lider olarak görülüyordu. Raskolnikov, Napolyon'u kahramanlarından biri olarak görüyor, bu, Raskolnikov'un büyük adamların büyük işler başarmak için yasaları çiğneme hakkına sahip olduğu teorisinin merkezi bir örneği.
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.