Bu kitabın ilginç bir aurası var. Attila İlhan zaten bayıldığım bir şairdir fakat içinde en sevdiğim şiirleri dahi barındırmayan bu kitap beni kendine çekiyor. İki üç günde bi kendimi başında saatlerimi öldürürken buluyorum. Bir de ben bu kitabın ne şekilde kütüphaneme geldiğini de hatırlamıyorum. Sanki sadece bende olan bir kitapmış gibi hissettiriyor. Attila İlhan vefat etmeden evvel son kopyasını bana bırakıp da gitmiş gibi.
