Arkaya doğru düşmüştü başı. İki şamdanın ışığıyla aydınlanıyordu. Bembeyaz kesilmiş yüzü gökyüzüne bakıyor, Cosette ve Marius' un ellerini öpücüklere boğmasına izin veriyordu. Ölmüştü.
Yıldızsız, kapkaranlık bir geceydi. Şüphesiz , gölgelerin
içinde, ruhu bekleyen bir melek kanatlarim açmış dikiliyordu.
Sayfa 1745Kitabı okudu
·
11 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.