"Her hazanda birbiri üzerine dökülen ağaç yaprakları gibi insanlar da birbiri ardına toprağa yatarak yok oluyor. Bu değişmez, umumi bir kanun... Niçin endişe etmeli? Şu dünyada erilen başka ne var? Hayat yalan... Ölüm hakikat..."(sy: 150)
Hüseyin Rahmi Gürpınar'dan okuduğum ilk eser ve sanırım son olmayacak.
Kitabı okurken çok eğlendim :) Yazarımız mahalle kadınlarının konuşmalarını oldukça doğal, içten ve esprili bir dille kaleme almış. Okurken eğlenebileceğiniz bir kitap arıyorsanız bence o kitap, bu kitap olmalı. Ayrıca dili de sade ve anlaşır.
Hüseyin Rahmi Gürpınar dönemin düşüncelerini, adetlerini güzel bir şekilde aktarmış.
En sevdiğim kısım ise dönemin kadın sorunlarının, kadın bir karakter tarafından çok güzel bir şekilde dile getirilmesi. Onun dışında öğrendiğimiz bir bilgiyi araştırmak yerine etrafımızda duyduklarlarımızla yetinmemiz, bilime inanmayıp hurafelere inanmak gibi davranışlar esprili bir dille eleştirilmiş.
Diğer kısma gelirsek baş karakterimiz irfan Galip'i pek sevemedim. Kendisi aydın bir tip olarak karşımıza çıkıyor ama kadınlar hakkındaki düşünceleri pek öyle değil. Beni sıkan bir diğer şey ise bilimsel konuşmaların biraz uzun tutulmuş olması.
Okumaya değer bir kitap hem vermek istediği mesajlar açısından hem de yüzünüzde tebessüm oluşturması oldukça güzel. tavsiye ederim. Keyifli okumalar...