“ Gözlerinde vahşi bir bakış, dudaklarında kanlar vardı. Birdenbire geç kızın vücudu İhsan’ın soğuk cesedi üzerine düştü, son defa olarak ağzından hırıltılarla karışık “ İhsan”kelimesi çıktı, başı İhsan’ın göğsü üzerine düştü. Sefil kız, hayatının son vazifesini yerine getirmişti. ”
“ Sefile, Uşaklıgil’in kurmaca eserlerinde her zaman romantizm tercih ettiği realizm düsturuyla yazdığı ilk eseridir. Hatta tefrika tarihi göz önüne alındığında Sergüzeşt’ten daha önce yayımlandığı görülecek ve bu yönüyle Türk edebiyatının ilk realist romanı kabul edilmesi gerektiği anlaşılacaktır.”
“ Halit Ziya Uşaklıgil’in 1887’de, henüz yirmili yaşlarında genç bir yazarken kaleme aldığı ilk romanı Sefile, küçük yaşta kimsesiz kalarak dilencilikten fuhuş denilen girdabın en dehşetli derinliklerine kadar sürüklenen Mazlume’nin hikâyesidir. Sefile, Halit Ziya’nın ustalık dönemi eserlerinde kullandığı bazı teknik ve temaların denendiği bir eskiz ve bu noktada farklı okumalara da açık bir ilk romandır.”
Henüz bir yaşında babasız kalan ve ardından annesinin vefatı ile yalnız kalan Mazlume ev sahibi Rahime Hanım ile birlikte kalmaya başlar. Ailesinin yokluğunu aratmayan vicdanlı ve bir o kadar merhametli olan Rahime Hanım vefat edince evlatları evi satmak isterler dolayısıyla kızımız Mazlume ortalıkta kalır. Cami avlusunda aç susuz dolaştığı bir gün kendisine uzanan yardım elini kabul eder. Fakat bu yardım hayatının fuhuş bataklığına sürükleneceği bir eldir. Mihriban Hanım’ın kızı İkbal ile yaşadığı eve gelen Mazlume günler geçtikçe olayların farkına varmış hatta İkbal’e aşık olan İhsan için yanıp tutuşmaya bile başlamıştır. Karşımıza çıkan aşk üçgeni kıskançlık, keder ve sefil bir durum oluştururken eserin sonu hakkıyla bitti diyebilirim. Namus kavramını sorgulatan karakterlerin çarpık yaşam şekli sonucu hayatlarının heba oluşuna güzel bir örnek kitabımız, tavsiyemdir.. 
Halid Ziya Uşaklıgil
·
268 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.