"Aşk ülkesi herkesin kendi bildiğincedir
Âşıkların milleti de devleti de yoktur."
Bir kitabı her okuyuşumda farklı anlamlar çıkardığımı gerçekten hissettiğim kitaplardan biri 'simyacı' idi, diğeri de bu kitap oldu.
İlk defa lisede elime aldığımda yarım bırakmıştım, birkaç yıl önce tekrar elime alıp okumuş olsam da, kitaba kendimi verememiştim.
Ve şimdi, tasavvufî olarak zihnimde -yo, kalbimde- bir şeylerin daha netleştiği bir vakitte, bir de imzalı olarak tekrar okuyunca kitaptaki yolculuğu tam olarak hissedebildim. Belki de henüz tam değildir, emin değilim. İmzalı olmasını vurguluyorum çünkü evde durduğum 5 günün 1,5 saatini bu imzayı almaya ayırdım :'), bir de yazarla göz göze geldiğim kitaplara daha çok anlam yüklüyorum sanırım.
"Bu kitaptan almam gereken bir şeyler var demek ki", demek gibi.
Kitabın doğrudan yazarın tasavvufî yolculuğuyla başlaması ilk başta garip gelmişti, şimdiyse daha anlamlı buluyorum, 'öncesinin bir önemi yok' mesajı veriyor.
"Önceleri yalnızca aklımla kavradığım bir şeyi kalbimde duymaya başladım" sanırım tasavvufun mahiyetini en güzel ifade eden cümleydi.
Kalple duymanın yeterince zor olduğu bir zamanda, kalbiyle duyabilenlerden olmaya vesîle olabilecek ve bu yolculukta yoldaş olabilecek bir kitaptı benim için.
Şimdi devamı olan 
Gölgeler Koridoru kitabını okumayı merakla bekliyorum.
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.