O günler en iyisiydi, ya da en kötüsüydü akıl çağıydı ve aptallık çağıydı, inançlar zamanıydı ve inançsızlıklar zamanıydı. Işık mevsimiydi ve karanlık mevsimiydi, umut baharıydı ve umutsuzluk kışıydı; yaşayabilmek için her şey vardı önümüzde ve yaşayabilmek için hiçbir şey yoktu önümüzde; hepimiz oradan cennete gidiyorduk, hepimiz doğrudan cehenneme gidiyorduk. Kısacası o günler tıpkı şimdiki gibi o kadar uzaktaydı ki, kimileri iyi ve kötü şeylerin üstünlük derecelerini karşılaştırdığında,
o günlerin gelmiş geçmiş iyi günler olduğunda ısrar ediyorlardı.
Sayfa 5
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.