Sonunda sürekli yarım bırakıp tekrar başladığım Tutunamayanlar serüvenimi bitirdim. Oğuzcum Atay’ı eleştirmek haddime değil ama bu kadar önemli bir kitaba da birkaç satır bir şeyler yazmak istedim. Hep aklıma #124089953 bu alıntıyı getirerek devam etmeye çalıştım. Ama bu sefer önceki okumalarım kadar zorlanmadım. Çünkü hayatta her şeyin bir zamanı olduğu gibi bazı kitapların da okuma zamanı olduğunu düşünüyorum. Oğuz Atay’ı anlayabilmek için öncelikle Dostoyevski’nin Raskolnikov’unu, Yusuf Atılgan’ın Zebercet’ini,Gonçarov’un Oblomov’unu anlamak gerektiğini düşünüyorum. Oğuz Atay kitapta da ‘Bu kitap ne ciddi kavgaların, ne büyük ne yaygın sıkıntıların, ne de ezilen insanların romanıdır; bu kitap, mustarip bir ruhun iç çekişlerinin romanıdır.’ diyerek aslında neyi anlattığını bize söylemiş. Sürekli birileri tarafından anlaşılmak istiyor buna karşın sonradan bir anlam aramanın manasız olduğundan bahsediyor. İnsanların düşüncesini çok fazla umursuyor beraberinde çok da iyi bir şey olmadığından hayatı olduğu gibi yaşamaktan bahsediyor. Yaşamla ölüm arasında kafasında bir sürü düşünceyle sıkışıp kalmış ve oradan kurtulmaya çalışıyor ama oradan kurtulduğunu söylemeyiz ki kitabın adı Tutunamayanlar. Ama biz hayatta kendimize bir tutanak bulalım ve yaşadığımız her saniyeyi hak ettiğimiz şekilde geçirelim. Yersiz düşüncelerle hayatımızı zehir etmeyelim. Kötü de olsa duvara o resmi asmaktan korkmayalım, kötü yaşamak korkusuyla hiç yaşamamazlık yapmayalım. Tutunanlardan olmak dileğiyle...

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202061,6bin okunma

·

90 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.