“istismarın kuşaksal bir döngüsü” olduğu şeklindeki popüler fikrin aksine, mağdurların büyük çoğunluğu çocuklarını ne istismar ne de ihmal eder. Çoğu mağdur çocuklarının kendisinkine benzeyen bir kaderle acı çekeceğinden çok korkar; böyle olmasını engellemek için elinden geleni yapar. Mağdurlar çoğu kez kendilerinin hiç görmediği bakım ve korumayı sağlamak üzere tüm kapasitelerini çocukları adına harekete geçirebilirler.