Gerhart Hauptmann
Almanya 1848 Mart Devrimi öncesini yaşıyor. Vahşi kapitalizm. Liberalleşmeyle ve zanaatçılıktan sanayileşmeye geçişle işleri ellerinden alınan dokumacılar sefaletin kucağına itiliyor..
Bu önemli bir şey değil ki. Bir dokumacı bir saat beklemiş ya da bir gün beklemiş. Eninde sonunda dokumacı da bir eşyadır..
(Eserden S:14)
Sırtına geçirecek bir gömleğe, ayağına geçirecek bir çarığa muhtaç garibanlar! At leşiyle açlıklarını bastıran yığınlar! Bulabilen için köpek etinin ziyafet yemeği olduğu, cezavenin özgürlüğe yeğlendiği çaresizlik ortamı. Çağdaş gerçekçiliğin öncüsü Hauptmann, "Schopenhaur merhameti sevgi olarak anlarken, sevgiyi merhamet olarak görür. Bu biçimdeki bir merhamet duygusu Dokumacılar'ı yazmanın nedeni olabilir..
Dokumacılar bir edebiyat eseri olmaktan öte, çağın büyük sorununun bizzat ramp ışıklarına çıkışıdır. Zengin yoksul karşıtlığının sarsıcı tabloları perde perde gözlerimizin önünde sergileniyor. İnsan yığınlarının açlığı, sefaleti ve çığlığı canlandırılıyor; yoksulluk ve çaresizlik, suskun ağzını açarak avazı çıktığı kadar bağırıyor! Sanat eyleme dönüşüyor! Okurken, olayların tanığı değil, bizzat yaşayanı oluyor insan...
İnsan üxülsede bazen elinden bişey gelmiyor işte..
Bir yerde fukaralık olmaya görsün, felaketler üst üste gelmeye başlar. İşte o zaman ne tutunacağın bir dal, ne de kurtulmak var.
(S:20) Eserden
Pişman olmazsnz buyurun okuyun
