·
Puan vermedi
Okuma grubumuz ile bir kitabı daha geride bıraktık. Kitap okuyucularını ikiye bölüyor. Kimisi çok beğeniyor... Kimisi çok eleştiriyor...Bizim okuma grubunda da durum böyleydi.Ben kitabı beğenerek eleştiren taraftayım. Okurken zaman zaman kızacağınız, hak vereceğiniz, üzüleceğiniz, mutlu olacağınız, iyi ki böyle oldu diyeceğiniz, keşke böyle olmasaydı diyeceğiniz bir çok bölüm bulunuyor. Kitap zaten kendi içinde bölümlere ayrılmış. Kitaba başlamadan önce bölüm başlıklarını okumak roman ile ilgili küçük gizli bilgileri anlamamızda yardımcı oluyor. Kitapta bir aşk anlatılıyor ama bu aşk sayesinde o dönemin siyasetini, geleneklerini öğrenme fırsatımız oluyor. Aslında sadece bir aşk romanı demek yanlış olur. İçerisinde barındırdığı tarihi bilgiler sayesinde dönem analizini rahatlıkla yapabileceğimiz bir eser. Bazı betimlemeler çok uzun geldi ama beni çok fazla sıkmadı. Kahramanlar ile empati yapmama yardımcı oldu diyebilirim. Kitabın son cümlesini okuduğum zaman inanmak istemedim. Kitabın kapağını kapattığım zaman müzeye gitmeliyim diye kendime bir söz verdim. Kitaplığıma eklediğim için bana mutluluk veren eserler arasında yerini aldı.
"Hayatımın en mutlu anıymış, bilmiyordum.” Nobel ödüllü büyük yazarımız Orhan Pamuk'un harikulade aşk romanı bu sözlerle başlıyor. 1975'te bir bahar günü başlayıp günümüze kadar gelen, İstanbullu zengin çocuğu Kemal ile uzak ve yoksul akrabası Füsun'un hikâyesi... 
Masumiyet Müzesi 
Orhan Pamuk
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.