Kendini unutmak, hatırlamamak istiyordu, huzur ve ölümü özlüyordu. Şimşekler çaksa da ölsem diyordu. Bir kaplan çıksın karşıma, parçalasa da gebersem! Tüm uyuşturacak, unutturacak, hiç uyandırmayacak bir şarap, bir zehir olsa da içsem, hiç uyanmadan sızıp gitsem! Yemediği halt, bulaşmadığı çamur mu vardı, ruhunun tepinmediği boşluk mu kalmıştı? Yaşamın yaşanacak yönü var mıydı artık? Boyuna soluk alıp vermenin, acıkmanın, yemenin, uyumanın, kadınla yatıp kalkmanın alemi var mıydı? Ardı arkası kesilmeyen bu dolanımın sonu gelmedi mi artık, kapanmadı mı dönüp devreden bu dolaşım?
Sayfa 73 - E yayıneviKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.