"Oblomov yüksek sesle kendi kendine:
- Bu ne iştir? dedi. Demek aşk da geçiyor. Bense öyle sanıyordum ki aşıkların hayatı sıcak bir öğle vakti gibi rüzgarsız, hareketsizdir. Halbuki sevgide de rahat yok.
O da değişiyor, durmadan değişiyor . . . Bütün hayat gibi. "
Sayfa 325
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.