Engin Mavi: "Sibirya histerisi": Sibirya histerisi + ‘’Sibirya histerisi hastalığını duydun mu?’’ - ‘’Hayır.’’ + ‘’…. Sibirya’da yaşayan çiftçilerin başına geliyor. Söyleyeceklerimi kafanda canlandır şimdi. Sen bir çiftçisin, Sibirya tundrasında tek başına yaşıyorsun. Aralıksız her gün tarlalarını sürüyorsun. Görünürde hiçbir şey yok. Kuzeyde ufuk, doğuda ufuk, güneyde, batıda, hepsinde aynı şey. Her sabah güneş doğduğunda tarlaya çalışmaya gidiyorsun. Güneş tepeye çıktığında öğle arası veriyorsun. Güneş battığında eve yatmaya gidiyorsun…bu döngü böyle yıllarca devam ediyor. Sonra içinde birşeyler ölüyor.’’ - ‘’Nasıl yani?’’ Başını salladı. + ‘’Bilmiyorum. Bir şeyler. Her gün güneşin doğuşunu, sonra da batışını izliyorsun ve içinde bir şey yitip gidiyor. Sabanını bir kenara atıp kafan boş bir şekilde batıya doğru yürümeye başlıyorsun. Güneşin batısındaki bir yerlere doğru. Takıntılı biri gibi ara vermeden, yemeden, içmeden yere yığılıp ölene kadar yürümeye devam ediyorsun. İşte bunun adı Sibirya Histerisi.’’ Yerde cansız yatan bir Sibirya çiftçisinin bedenini gözümün önüne getirmeye çalıştım. - ‘’Peki ne var orada, güneşin batısında?’’ diye sordum. Yine başını salladı. + ‘’Bilmiyorum. Belki hiçbir şey. Veya bir şeyler. En azından sınırın güneyinden farklı bir şey.’’

+ ‘’Sibirya histerisi hastalığını duydun mu?’’ - ‘’Hayır.’’ + ‘’…. Sibirya’da yaşayan çiftçilerin başına geliyor. Söyleyeceklerimi kafanda canlandır şimdi. Sen bir çiftçisin, Sibirya tundrasında tek başına yaşıyorsun. Aralıksız her gün tarlalarını sürüyorsun. Görünürde hiçbir şey yok. Kuzeyde ufuk, doğuda ufuk, güneyde, batıda, hepsinde aynı şey. Her sabah güneş doğduğunda tarlaya çalışmaya gidiyorsun. Güneş tepeye çıktığında öğle arası veriyorsun. Güneş battığında eve yatmaya gidiyorsun…bu döngü böyle yıllarca devam ediyor. Sonra içinde birşeyler ölüyor.’’ - ‘’Nasıl yani?’’ Başını salladı. + ‘’Bilmiyorum. Bir şeyler. Her gün güneşin doğuşunu, sonra da batışını izliyorsun ve içinde bir şey yitip gidiyor. Sabanını bir kenara atıp kafan boş bir şekilde batıya doğru yürümeye başlıyorsun. Güneşin batısındaki bir yerlere doğru. Takıntılı biri gibi ara vermeden, yemeden, içmeden yere yığılıp ölene kadar yürümeye devam ediyorsun. İşte bunun adı Sibirya Histerisi.’’ Yerde cansız yatan bir Sibirya çiftçisinin bedenini gözümün önüne getirmeye çalıştım. - ‘’Peki ne var orada, güneşin batısında?’’ diye sordum. Yine başını salladı. + ‘’Bilmiyorum. Belki hiçbir şey. Veya bir şeyler. En azından sınırın güneyinden farklı bir şey.’’

Sayfa 157 - Doğan KitapKitabı okudu

Sınırın Güneyinde, Güneşin Batısında Haruki Murakami

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Engin Mavi