İnceleme yazmayı sabaha bırakmıştım ama uyku tutmadı. Zaten kitabı okuduktan sonra inceleme yazmak gelenek olmuştu, bozmak olmaz. :) Elias Canetti, 1942-72 yılları arasında tuttuğu tüm notların bir seçkisini hazırlamış ve yayımlamış. Başlangıç için en iyi kitap olduğu söyleniyordu, öyle gerçekten. Ben bu kitabın birkaç deneyim, özlü söz ve elle tutulur bazı düşüncelerden oluşacağını sanıyordum ama kitabın neredeyse tamamı beni içine çekti. Kafayı Tanrı, inanç, kitle, iktidar ve özellikle kendisiyle bozmuş bir adam. Her bir paragrafta dakikalarca durmak zorunda kaldım, cümlelerini o kadar yoğun buldum ki… Zihninin içinde dolaşıyormuşum gibi hissediyordum. Bu notlar kişisel olduğundan, yazar kendine karşı çok dürüst olmuş. Zaten bilinçli bir insan kendine yalan söyleyemez, bunu kendi de belirtiyor. Ayrı ayrı edebiyatı da felsefeyi de çok severim ama Canetti bunları olağanüstü bir muhakeme gücüyle kendisinde toplamış. Doğa bilimleri çalışmış ve sonrasında felsefeye yönelmiş, bu yönden kendime benzettim. :)) Bundan sonra okuyacağım Körleşme kitabı için harika bir altyapı oldu. Canetti’nin o çılgın savaş zamanlarında tam modern bir hümanist olarak kalabilmiş olması beni büyüledi. Zweig da onun gibiydi, o da Yahudiydi ama bu kadar acıya dayanamamıştı. İkisini de kendime çok yakın görüyorum, bir de Yahudi olsaydım tam olurmuş ama ben kendimi onlardan biri gibi hissediyorum her türlü. Montaigne’nin Denemeler'ini bu yıl tekrar okuyacaktım, İnsanın Taşrası da tekrar tekrar okuyacağım deneme türünden bir kitap oldu.

İnsanın TaşrasıElias Canetti · Sel Yayıncılık · 2015325 okunma

·

236 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.