Küçük çocukları dövmek, ağır hatta kimi zaman hayat boyu süren sonuçları olan bir suistimal türüdür. Bir çocuğa uygulanan şiddetin izi bedende kalır ve sonra yetişkin tarafından başka insanlara hatta uluslara yöneltilir. Bir başka tezahürü de suistimal edilen çocuğun depresyona, uyuşturucu bağımlılığına, ağır hastalıklara, intihara ya da erken ölüme sebep olacak şekilde şiddeti kendisine yöneltmesidir.
Ebeveynimize hayatımız boyunca hürmet göstermemiz gerektiği fikri, iki temel üzerine inşa edilmiştir: ilki, ağır sapıklık şekline bürünebilecek mazoşistlik davranışta tezahür eden suistimal edilen çocuğun kendisine eziyet edenlere (yıkıcı) bağlılığıdır. İkincisi ise, bize ne yapmış olurlarsa olsunlar, anne babalarımızın hak ettikleri hürmeti onlara göstermediğimiz takdirde bizi binlerce yıldır erken ölmekle tehdit eden geleneksel ahlaktır.
Bu korkutma ahlakının, küçükken suistimal edilmiş bireyler üzerinde yaratacağı korkunç etkiyi anlamak zor değildir. Çocukken dövülen herkes, korkmaya meyillidir.
Çocukken sevgiden yoksun kalmış herkes sevginin özlemini -belki de hayatları boyunca- çekeceklerdir. Bu özlem, pek çok beklentiyi içerir ve bu beklentiler, sözünü ettiğimiz korkuyla birleştiği zaman Dördüncü Emir’in serpileceği mükemmel bir ortam yaratır.
Sayfa 195Kitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.