Tümceler
Oruç Aruoba, yazar, şair ve felsefeci.
Eski İstanbul'u *Eski İstanbul*'un diliyle anlatıyor.
İstanbul, 20 milyon insanı üstünde taşıyan koca bir metropol. Kimi yerleri sefalet kokuyor, kimi yerlerdeki manzaralar insanlıktan soğutuyor. Betonarme, gri, kaos, foseptik. Her gün yaşadığımız o, İstanbul. Zamanında nasıl bir yermiş, nasıl bir yer haline getirilmiş...
Kitapta kıtaları birbirinden ayıran bu şehre nasıl bakılması gerektiği anlatılıyor bize Aruoba tarafından. Bu şehrin loş ışıklı sokaklarında nasıl yürünmesi gerektiği; başını yastığa koyduğun ev bu şehirde ise bu şehirde nasıl yaşanması gerektiği. Felsefeci insanın gözü farklı bakıyor, varlıküstü ve anlamaltı bir şeyler aradığından. Aruoba'nın gözleri öyle bir bakıyor ki İstanbul'a, afallıyor insan ben mi bu şehirde yaşamayı bilmiyorum diye. Her şey nasıl baktığımızla alakalı. Nasıl baktığımız ve nasıl yorumladığımızla.
Entelektüel, aydın, münevver. Bu zevklerimiz bir yana bu şehirde yaşamak davası veren milyonlarca emekçi var. Gönlüm ister ki herkes güzel baksın yaşadığı şehre o şehir İstanbul iken. Yaşam mücadelesi ve koşuşturma, ardınca sıralanan ve yitip giden dünler ve bir köşede üzerinde yaşanılmayı, keşfedilmeyi, görülmeyi bekleyen bir İstanbul. Bu şehre ihanet edildi.
