Efendim..
Şimdi sizlerle bir sohbet meclisinde oturmuş olsaydık sözlerime şöyle başlardım;
● “Şayet Allah örtmezse hepimiz kusurluyuz…”
Elbet benimde aklıma geldiğinde kalbimin sızladığı hadiseler oldu.
Çıkmazlara girdiğim anlar.
Hüzünlerim,hatalarım ve biraz daha ileride günahlarım..
Ama dedim ya “Allah örtmezse hepimiz kusurluyuz”
Bu kelimenin sırrınca bir düşünüverelim hele şimdi, ömür denen heyhûlanın bu kıvrımında, düşünme anı geldi.
Sonra dedim ki kendime ;
Nihayetinde sende bir İnsansın eğrilebilirsin…
Şeçtiğin yollar seni uzaklaştırabilir ruhunun arzuladığı yollardan.
Ama düzelebildiğin ölçüde değerlisin,
ve biliyoruz ki;
● iyi yönde değişime başlamadığın sürece kötü yöne meyledeceksin…
Çünkü insan meyyâldir.
Nötr yaşayamaz, illaka bir yöne meyleder..
Bedeni olmasa da kalbi, gönlü meyleder…
O vakit bu meyli iyilikten güzellikten tarafa etmek gerekmez mi..
Hem vakti gelmişken, sana şunu da söyleyivereyim hele
● Allah insanlar gibi değildir.
Gemileri karaya sağsağlim getirmenle ilgilenmez;
Okyanusta karşılaştığın fırtınalara karşı nasıl durduğunla ve kurtulmaya olan azminle ilgilenir..
O halde kendine gel Ey sahibûl vera!…
Bulunduğun anın kıymetini bil.
Sosyal medyada gördüklerin dünyalara değil, kendi minik samimi dünyana yönel.
Önemli olan yaşanılan ‘ân’dır.
Yaşadığın anın kıymetini bil.
O anı güzelleştir..
O anda yanında yaşadığın kimseleri sevindir..