2.Abdülhamid'in dilinden:
«Şimdiye kadar sigara dumanları arasındaki tefekkürle geçen günlerimin bazı hâtıratını kaydetmekteki ihmale âdeta nâdime müteessif oluyorum. Uzun bir hayat ve devre-i hükü- met geçirdim. Hâtıratım yalnız benim değil, biraz da tarihin, munhasıran tarihindir.>>
«Ah!.. Beni edebiyata düşman zan ve böyle ilân ederler. di. Hayır! Ben edebiyatın değil, edepsizliğin; ve üdebian değil, edepsizlerin düşmanıydım! Ziya Beyi (Paşa) vezaret ve vilâyetle İstanbul'dan teb'id etmeye beni sevketmiş olan kuvvet efkâr-ı umumiye değil,onun ilim ve fazlına hürmetimdi. Midhat Paşa halk nazarında daha ziyade zinufuz ve iki hal' işinde en mühim âmil iken
Avrupa'ya nefyedildiği zaman kaç adam ses çıkardı?... Ben edebiyata düşman olsaydım, Kemal Beye (Namık Kemal) vefatı gününe kadar kesemden maaş vermez ve oğlunu hizmete almazdım.
Ben edebiyata düşman olsaydım, Abdülhak Hamid Bey dolgun maaşlarla terfih ettikten sonra arasıra borçlarını ver mek gibi hayırhâhlıklarda bulunmazdım.
Ben edebiyat ve fenn-i tarihe düşman olsaydım, bir aralık tac-ü tahtımla da uğraşmak istemiş olan Murad Beyin her münasebetsizliğine katlanarak, saltanatımın son demine kadar müstevfi maaşı ile hizmet-i devlette kalmasına kail olamazdım.Hayır, tekrar ederim ki, ben üdebânın hakiki ve müşrik bir dostuydum. Eğer onlara düşman olsaydım benim sokak ortalarında edip ve muharrir öldürecek adamlarım yok değildi!
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.