'İnsan, câhil iken âlim olduğunu sanar, âlim iken câhil.'
İnsan zıtlıklar ülkesidir. Elbette âlim olmadığımızı veya böyle bir iddiamızın olmadığını biliyoruz. Kendimizi o vasfa yakıştırdığımızdan değil elbette fakat şu da bir gerçektir gözlerimizin önünde; şöyle düşünelim 1000 oda'lı ve 1000 pencereli bir ev var, biz sadece 1 pencereden baktığımız vakit dışarıyı görüyoruz ya her şeyi gördüğümüzü sanıyoruz. Sonra başka bir odayı merak ediyoruz ve 2. bir pencereyi ve bakış açısını keşfediyoruz. Biraz ilginç buluyoruz belki de yadırgıyoruz çünkü ilk defa kendi odamızın, penceremizin yanii bakış açımızın dışına çıkıyoruz. Sonra bu oda geçişlerini kendinizi geliştirmek olarak görün. Başka başka odalara ve pencerelere gittiğimiz vakit daha farklı açıların olduğunu görür daha fazla merak ederiz çünkü bu merak tutkuya dönüşür. Ve düşünelim ki 1000 numaralı odaya ve pencereye geldik sizce buraya gelmiş biri ''aaa ben artık her şeyi gördüm, biliyorum'' der mi? Demez! zaten diyorsa bir de 'o pencereden nasıl baktı?' sorusunu getirir akla, o farklı bir mevzu. 1000 pencere keşfetmiş biri 1001. pencereyi merak eder ve daha fazlasını. Zaten belli bir noktadan sonra amaç 1000 pencereyi de keşfetmek değil sadece daha fazlasını merak edip öğrenmek yanii yolda olmaktır amaç. Felsefe'deki gibi; Felsefe'de nasıl cevaplardan çok sorulara ehemmiyet veriliyorsa ve nasıl mühim olan bir düşünceye kafa yormak yanii 'yolda olmaksa' burada da öyle. Zaten asıl yolda olan kişi 1000 odayıda keşfedemeyeceğini bilir. Ve hangimiz bilebilir ki evimizin 1000 odalı olduğunu. Ancak kendini geliştirmeyen ve tek pencereli bakış açısına sahip biri evinin 1 pencereli olduğunu bildiğini iddia edebilir. Sayısına vâkıf olamadığımız pencerelerimiz olsun. Bu pencereler; Şiir okumak, Kitap okumak, Film izlemek, Müzik dinlemek, İnsanları dinlemek, olabildiğince yeni mekanlar keşfetmek ve her türlü hep keşfetmek olsun. Çünkü insan öğrendikleri ölçüsünde hiç bir şeyi bilmediğini fark ediyor. Ve umarım hep bilmediğinin farkında olanlardan olabiriz. #1000kitap