Daha sonra, ansızın bastırıveren ihtiyarlık ve ayrılmaz arkadaşı, kesilen, durmadan artarak içinde ne varsa kemirip yok eden ölüm korkusu... Sonunda boşluğa gümleyiş! Keşke her şey böyle bitse, ucuz kurtulsa...
Hayat denizini, şair tarifiyle, coşkun dalgalarla alabildiğine kabarmış olarak düşünmüyordu; hayır, hayalinde dümdüz, durgun gibi görünen bir deniz canlanıyordu. Kendisi, fındık kabuğu gibi bir kayıkta...