Zalim sistemlerin ayakta kalabilmesinin tek yolu mücadele edilmesi gereken bir "öteki", bir "düşman" yaratmaktır.. Cengiz Aytmatov'un eserlerini okurken hep kafamda aynı sorular döner dolaşırdı. Neden istisnasız her eserinde bir baba eksikliği ve tren vedası var. Acı gerçekle hayatını araştırınca yüzleştim. Meğer kaleminden dökülen kitaptaki baba kavramı, kendi içindeki baba eksikliğindenmiş.

Gün Olur Asra Bedel kitabında olsun

Beyaz Gemi kitabında olsun bize açık açık kendi hayatındaki acılarını / eksiklerini yansıtıyormuş meğer.. nereden bilebiliriz yüreğindeki yangını. Özellikle

Gün Olur Asra Bedel kitabında daha çok izler buldum onun hayatına ait. Abutalip'in tutuklanmasından itibaren çocuklarıyla birkez olsun yüz yüze gelemeyişi Aytmatov'un yine hayatının bir parçasıymış. Abutalip'in, karısı Zarife'nin ve çocuklarının gözlerini tren rayından ayıramayışı ve duydukları her tren sesinde içlerindeki ' babamız geldi ' umudu yine kendisinden bir parçaymış. Ne acı. Ne hazin bir hikâye.. * Gün Olur Asra Bedel' in Sovyet Hükümeti tarafından yasaklanan bölümleri, Sovyet rejimi yıkıldıktan sonra

Cengiz Han'a Küsen Bulut olarak yayınlanmıştır. Bu kitap devam niteliğinden çok tamamlayıcı bir kitap olmuş. Eksik kalan bölümlerin tamamlandığı. Abutalip Kuttubayev'in tutuklanmasından sonraki hayatının devamı. Kitapta geçen bir diğer bölüm ise Cengiz Han'a aittir. Bu bölümü ise Stalin'e ve politikalarına bir eleştiri olarak gördüm. Cengiz Han'ın bitmek bilmeyen, her seferinde daha çok istediği dünyaya hakim olma hırsınında Stalin'e benzediği de su götürmez bir gerçektir. Kitap bize sosyalist yönetimin¿ ne kadar insanlıktan uzak, bireyi hiçe sayan, yaralayıcı ve yıkıcı bir sistem olduğunu tüm çıplaklığıyla gözler önüne seriyor. Ben hala Stalin'in ve politikalarının Amerika'dan bir farkı olmadığını sosyalizmden uzak kapitalist bir görüş benimsediğini düşünüyorum. Hepiniz zamanında Amerika ve SSCB'nin iki kutba ayrılarak dünyaya yayılışında izlediği politikalarla ne çok canlar yaktığını biliyorsunuzdur eminim. Bunun en yakın örneğini Arap ülkelerinde bir hakimiyet kurmak çabası içinde, İsrail'in doğmasını sağlayan Amerikayla bağdaştırmak hiçte yanlış olmaz zannımca. Amerika'nın Kapitalist düzeninden bıkan ülkeleri kendi tarafına çekmek isteyen SSCB'nin uygulamaya çalıştığı sosyalist politika ne yazık ki gerçek anlamından kopmuş ve Stalin giderek nefret ettiği Amerika'ya benzetmiştir. Birinden nefret ediyorsanız ona hala gizli aşk duyuyorsunuzdur. Ben iki ülkenin aralarındaki ilişkinin nefretten başka bir şey olduğunu düşünüyorum. Bu hiç şüphesiz bir hırs meselesi olmuş onlar için. Şunu da unutmasınlar ki nefret ettikleri şeye dönüştüler. Tıpkı