Nietzsche hınçta (bu senin kabahatin), vicdan azabında (bu benim kabahatim) ve onların ortak meyvesinde (sorumluluk), basit psikolojik olaylar değil, Sami ve Hristiyan düşüncesinin temel kategorilerini, yani bizim genel olarak varoluşu düşünme ve yorumlama biçimimizi görür. Yeni bir ideal, yeni bir yorumlama, başka türlü bir düşünme biçimi: İşte Nietzsche’nin kendisine koyduğu hedefler. “Sorumsuzluğa olumlu anlamını kazandırmak”, “Tam bir sorumsuzluk duygusu kazanmak, kendimi övgülerden ve kınamalardan, şimdiden ve geçmişten bağımsız kılmak istedim.” Sorumsuzluk — Nietzsche’nin en soylu ve en güzel sırrı.
Sayfa 37 - NorgunkKitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.