Lia otuzlu yaşlarında, kırılgan, her zaman hafif depresif, yaratıcı bir kadın. Harry ile evli, ergenliğe yeni giren cocukları Iris ile yaşıyorlar. Adam üniversitede hoca, kadın çocuk kitapları yazıp-çiziyor. Her şey iyi gidiyor gibi görünürken, Lia'nın dünyası, nükseden kanserle çatırdıyor. Geri dönüşlerle, hatıralarla geçmiş ve şimdi paralel olarak anlatılıyor. Lia'nin katı, disiplinli ailesinin, tanrıdan başka bir gerçeği, dünyası olmayan babası ve dinine uygun yaşamaya çalışırken kızını yolu yordamına uygun sevemeyecek kadar katılaşmış annesinin Lia üzerindeki yıkıcı etkilerini anlatan bir süreç anlatılmaya başlanıyor. Bu arada, yetim bir çocuk olan Mathew'nun aileyle yaşamaya başlaması ve her daim Lia'nın hayatını tamamen değiştirecek olaylara neden olmasını da okuyucu olarak kitap ilerledikçe öğrenebiliyoruz. Kitabı teknik açıdan ilginç yapan bir özelliği var. Üç tür anlatım süregeliyor. Şimdiki zaman, geçmiş zaman ve zamansız bir dış ses. Dış ses bir tür bilinçakışı. Kimi zaman Lia'nın, kimi zaman hastalığın, kimi zaman her şeyi bilen anlatıcının sesi oluyor. Doğrusu bazen onun kimin ağzı olduğunu anlamadığım zamanlar oldu. Bu tekniğin metni dinamiklestirdiği, okuyucunun daha fazla katılımını zorunlu kıldığı bir gerçek, ancak bazılarına göre (katılımın fazlasını istemeyenler) bu tercih edilmeyecek bir şey olabilir. Kanserin, birey, çift ve aile üzerindeki etkileri ve Iris'in ergenlik çıkışları karşısında Lia ve kocasının ebeveyn tutumları romanın en etkileyici yönleriydi. Bence teknik bu şekilde olmasaydı da böyle olurdu. Okuyanların olağanüstü, sıradışı bulduğu metin, okunmaya değer olsa da, ben öyle bulmadım.

Muhteşem Bedenlerimizin CoğrafyasıMaddie Mortimer · Timaş Yayınları · 2022268 okunma

·

57 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Meral Nalbantoğlu