İnsan doğası hakkında kuşkucu olanlar ki bunların sayısı oldukça fazla olduğu gibi,böyleleri düşüncelerinde inatçıdırlar, önüne çıkan fırsatların, insanı ille de hırsız yapmadığı doğru olsa bile, hırsız olmasına çanak tuttuğu da gözardı edilemez, derler.Bize gelince, kör adam, hem gerçek, hem de sahte iyiliksever Samaralının kendisine son anda yaptığı ikinci öneriyi kabul etmiş olsaydı ki bu durumda iyilik yapma isteği ağır basabilirdi, yani karısı gelinceye kadar yanında kalmasına izin verseydi, kendisine bahşedilen güven duygusunun sağlayacağı ahlaki sorumluluğun etkisi, onun suça eğilimini dizginler, böylelikle de en sefil ruhlarda bile her zaman rastlayabileceğimiz parıltıyı ve soyluluğu yüzeye çıkarırdı, diye düşünmemize izin verilmesini rica ediyoruz.