Kemal Sayar kitabın ön sözüne şu cümle ile başlar: “Her kitabın bir kaderi var.”
Ruhun Derin Yaraları kaderi olan ve okuyucusunun hayatında aldığı yaraları iyileştiren, buna çaba harcayan ve okuyucusundan gayret isteyen bir kitap.
Yazarın da dediği gibi, “Bütün dünyayı onaramazsın ama onarmaya kolunun uzandığı yerden başlayabilirsin.”
Bizler de kendimizi onarmayla başlayacağız, başlayacağız ki dünyaya geldiğimize ve insan olduğumuza değsin.
Bu yolda bitap düşebilir, incinebilir, kırılabiliriz. Zaten insan olmak incinmeyi göze almak değil midir?
Daha sonra yardım elini uzatan biz olabiliriz. Yaşadığımız dünyanın yaşanabilirliğinin devam etmesi için bu sorumluluğu üstlenmemiz gerekecektir.
Zirâ insan insana şifa ve sığınaktır.
