Sevmek özlü söz okumaya benzemiyor. Yaşadığın zaman, içine girdiğin zaman o çıkmazı anlayabiliyorsun. Anneannelerin nasihatleri, dedelerin tecrübeleri hikâye oluyor. Düpedüz yanıyor insan. Kağıtta durduğu gibi durmuyor sevmek. Sevince biolojisini değiştiriyor insanın.
Hele ki sevdiği gidince. Ah! Bu "ahı" dağlar, yaşlar kaldıramamış. Ayrılıklar, sevmeler bize yüklenmiş. Bütün ayrılıklar, bütün dertler 'ham' olanı pişirmek içindi. Biliyorum ama yaşadığın zaman kaldırması o kadar kolay değil işte.
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.