İki şehvetin kırılması
Ademoğlunu helak edicilerin en büyüklerinden bir tanesi de karnının şehvetidir. Bu şehvetten ötürü Adem Aleyhisselam ve zevcesi Havva Darülkarar’dan (Cennetten), Zillet ve İftikar evi, olan dünyaya atıldılar.
Çünkü onların ikisi şecere’den (buğday, üzüm veya incir ağacı demektir) yememekle emrolunmuşlardı. Fakat ikisinin şehvetleri onları galebe çaldı. Ta ki , şecereden yediler. Çirkin yerleri kendilerine göründü. Karın, hakikat noktasında bakıldığı takdirde, şehvetlerin pınarı, hastalık ve afetlerin kaynağıdır. Zira karın şehvetini tenasül uzvunun şehveti takip ediyor. Kadınlara karşı heyecanın şiddeti takip ediyor.
Sonra yemek ve evlenme şehvetini, dünya rütbesi ile mala karşı olan rağbetin şiddeti takip ediyor. Öyle dünya rütbesi ve mal ki, ikisi de fazla evlenmeye ve fazla zevku safaya dalmaya vesiledirler.
Sonra fazla mal ve rütbeyi, kara cahilliklerin çeşitleri, münakaşalar ve çekememezliklerin nevileri takip ediyor.
Sonra bu iki şehvet arasında riya ve böbürlenmenin felaketi, zenginlikten gelen felaket ve azamet afeti doğup meydana geliyor.
Sonra bunlar insanoğlunun kindar ve hasud olmaya, düşmanlık gütmeye ve buğzetmeye davet ederler. Sonra bu durum sahibini zulmetmeye, münkeri irtikap ve fuhşiatta bulunmaya sürükler. Bütün bunlar, midenin ihmal edilmesinin meyvesidir.
Bu mideden doğan oburluk ve tıkabasa doldurmanın kötü neticeleridir.
Eğer kul açlıkla nefsini terbiye eder, şeytanın mecralarını daraltırsa, muhakkak ki, nefsi Allahın taatine yöneletecektir.
Kendisini dünyaya dalmaya, geçici dünyayı ahirete tercih etmeye ve bu şekilde dünyaya yapışmaya sürüklemeyecektir.
İhyayi Ulumiddin – İmam-ı Gazali
·
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.