Açıktır ki, duyulura söylenen kategorilerden her biri,
akledilmeden önce nefsin dışında bir mahiyete sahiptir -bu mahiyet
ister bölünsün isterse de bölünmesin fark etmez-. Bununla birlikte
onlar düşünüldükten sonra doğrudurlar, çünkü düşünüldüideri ve
tasavvur edildiklerinde nefsin dışındaki şeylerin makulleri olurlar. Dolayısıyla
onlarda diğer iki yönden mevcut olmaları birleşir. Böylece
mevcudun anlamları, iki anlama yükselir: Doğruluk ve nefsin dışında
bir mahiyete sahip olmak.