"İçim bomboş.
Ağlamışım ağlamışım da boşalmış gibi boş.
Kendi cenazemin başında durmuşum sanki.
Öyle bir soğukluk. Her şeye karşı.
Anlamı yok bazı şeylerin. Ben de veremiyorum.
Aslında o kadar çok şey var ki.
Anlatabileceğimi sanmıyorum. Denemiyorum o yüzden.
Bir şey değişmiyor zaten.
Konuşabileceğim kimse yok.
Hiç kimde yok.
Yoruldum her şeyin doğrusunu yapmaya çalışmaktan."
Sayfa 101 - DergahKitabı okudu
·
72 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.