Bir Türk Masalı çağlar boyunca anlatılır. Köylünün biri bir yılanın hayatını kurtarır. Yılan çok teşekkür eder ve ona ertesi gün bu vakitte yine bulundukları yere gelmesini söyler.
Ertesi gün adam gider yılan ona ağzından bir altın düşürerek uzaklaşır ve adama her gün bu şekilde gelmesini can borcuna karşılık ona her gün bir altın vereceğini söyler.
Köylü ile yılanın dostluğu bu şekilde gelişir ve yoksul köylü haliyle epey zengin olur. Yaşlanıp da hastalanan adam durumu oğluna anlatır ve günün birinde hastalık nedeniyle gidemeyeceğini, onun gitmesini ve yılanın bulunduğu yere de uğramasını ister. Kendini açıkgöz sanan oğul;
"... Yılan her gün bir altın getiriyorsa ben bunu takip eder yuvasını ve altınların kaynağını bulurum onu da oracıkta öldürürüm..." diye düşünür.
Düşündüğünü de yapar.
Yılan yuvasına geldiğinde kılıcıyla onu öldürmek ister. Kılıçla yılanın başını kesmek isterken, Yılan aniden hareket eder ve ancak kuyruğu kesilir, kopar... Bunun üzerine Yılan da köylünün oğlunu orada sokarak öldürür.
Bir süre sonra köylü iyileşir ve yılanı bulur: "Unutalım aramızda olanları, dostluğumuz devam etsin..." der.
Yılan sitemkâr bir şekilde:
"Bende bu kuyruk sende de bu evlat acısı devam ettiği sürece biz artık dost olamayız." der.
Sayfa 15 - Ozan yayıncılıkKitabı okudu
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.