Yonetim ve insan uzerine
Devletler kabilelerin başindaki reisler gibidir. Guclu kisiler para yonetimini ve yasalarin kontrolunu elinde tutarlar. Bu paranin minik bir kismindan halka harclik verirler. Hatta halktan bazilarini bu yaptiklari hizmetler icin kendilerine sukrettirirler. Yonetilen bir kisim insan ezilmeye o kadar alismistir ki, yasadigi hayati normal sanar. Hicbir zaman hayal ettiginiz refah seviyesine ulasamayacaginizi bilin. Siz ve sizi yonetenler de insandirlar. Bencillik insanin ayrilmaz parcasidir. Kiminde bu fazla, kiminde azdir. Paranin ve gucun bir cogunu kendi lehinde kullanirlar yonetenler. Halka ve kendilerine kullandiklari para arasindaki farki gorebilseydik onemimizin derecesini de gorebilirdik. Esasinda butun hayat sistemi dogal yasama benzer sekilde ilerler. Okulda gucsuz cocuklarin ezilmesinden tut, sirketlerde şeflerin iscileri ezmesi, patronlarin mudurleri fircalamasi da bu devlet kavraminin daha kucuk boyutlaridir. Sistemin boyle oldugu bir yerde tek yapilmasi gereken mumkun oldugunca guclu olmaya calismak, uste cikmaya calismak, ezilmektense ezmektir. Yani sizlanan insanlar zaten altta olanlardir. Uste ciktiginda o kisi de ezecektir. Ezmek zorundadir. Altta kalan bir kisma bu dusunce elbet sacma gelecektir. Ben basa gecsem boyle bir sey olmazdi diye dusunmesi de gayet dogaldir. Insanin icindeki potansiyel sartlar saglanmadiginda disari cikmayacaktir. Bu nedenle bazi durumlarda ben boyle yapmazdim dusuncesi saglikli bir bakis acisi degildir. O seviyeye gelip kendini gosterirsen kendini kanitlamis olursun. Bazi cevrelerde varlikli ama iyi insanlar oldugu uzerine bir cok soylenti, duyum aldim. Bir insanin yardimi yaptigi yardimin buyukluguyle olculmez. Yaptigi yardim net varliginin yuzde kaci? Mesela bir dilenciye 100 dolar veren bir insan eli acik gorunebilir. Ama mal varligi 100 milyon dolardir belki de. Biri de 10 tl verir ama cebinde 100 lira vardir. O yuzden her faktor hesaplanamadigi ve gozden kacirilin seyler oldugu icin bazi durumlar yanlis algilanabiliyor. Bir de bazi insanlarin kimseye yardim etmemeyi normal gorme konusu var. Mesela dilenen bir kisiye yardim etmez. Der ki icinden "Ben cok calistim ve hakkimla kazandim her seyi. Sen de calis." diye dusunur. Bu bir nebze dogru olabilir. Yine de insanlar esit sartlarda dogmuyor. Bazilari bu konulari cok gozardi ediyor. Meshur Harvard vardi da biz mi okumadik sozu bir yonden dogrudur. O yuzden empati yetenegini de gelistirmek zorunluluk olmalidir. Empati olamasa tamamen hayvan olurduk. Ez, parcala, kır. insan olabilmek zor zanaat. Zaten dinlere gore hizli bir bakis acisiyla, ozetle , bu dunyada ne kadar insan kalabildigimizin olculmesi icin gonderilmedik mi. Burada yazilan bakis acilarinin, tespitlerin ,eksikleri, yanlislari elbet olabilir. Daha iyi bir hayat olmasi dilegiyle. Herkesin istedigi bu tabi .Ama benim icin senin icin degil, herkes icin...Bu aslinda zaten olmayacaktir. insani mutlu edemezsin. Sadece ezilme ve ezme derecen de bir oynama olacak ihtimalle. Ben yine de iyi dileklerimi ileteyim )) Nasil bir iyi dilekse artik bu... Belki bir gun hayatin iyi yonlerinden de bahsederim. Ben o kisimlari aparatif, esantiyon gibi goruyorum. Hani kucuk mutluluklar derler ya. Yine de bir gun olumlu bir yazi yazmaya zorlamak istiyorum kendimi. Cunku ben kotumser mizacli biriyim.Onlari iyimserler yazsin duygsunu yenebilirsem, deneyecegim. Ha tabi gidip sagda solda bizi masonlar yonetiyor tarzinda her muhabbete salca olan tiplerden gormuyorum kendimi. Icimizde olan seyler bunlar. Herkes gibi aslinda. Disarda maskemize devam tabi. Dogal yasam, mucadele, guclu gorunme geyikleri. Sahtelige alistik. Biz de oyuncu olduk. Kim gercek ki artik...
·
251 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.