içimde karmaşık duygularla yaşıyorum. hayatın bir şey ifade etmediğini düşünüp kendi kabuğuma çekiliyor daha sonra bir hayatın var olduğunu hatırlatan insanlarla aynı masaya oturuyorum. yaşamak diyorum, yaşamak ne güzel şey. aslında bazen ölümü ensemde hissediyor yaşamaktan korkuyorum, ya da böyle hissetmek istiyorum. ölüm. ölüm bir başlangıç mıdır sahi. gittikten sonra çok ağlarlar mı benimde arkamdan. hayattayken değeri bilinmeyen insanların öldükten sonra bu kadar sevilmesi ne garip değil mi. bunu bir ben böyle düşünüyor olamam. her neyse böyle işte. kafam karışık, duygularım karmaşık. ama yine de her şeye ve herkese rağmen yaşamak güzel şey diyip sessizce gidiyorum.