Anayurt Oteli İncelemesi
Ne Ölüyüm Ne Sağım
Bir spoiler uyarısı vererek incelememe başlamak istiyorum. Ne yazık ki spoiler olmadan bu kitabı anlatmak çok güç. Gerçi bu kitap sonunda ne olacağından çok o noktaya nasıl gelindiği daha önemli olduğu için incelemeyi okumanızda sakınca olacağını düşünmüyorum.
Anayurt Oteli kolay bir kitap değil. İnce olmasına rağmen yavaş okunması gerektiği için zaman alan bir kitap. Hikâye bir Anadolu kasabasında kuvveti muhtemel bir İç Ege kasabasında geçmekte. Tren istasyonunun hemen karşısında yer alan konaktan bozma üç katlı bir oteldir Anayurt Oteli. Müşterileri de bellidir; köylüler, devlet memurları, sınava gelen öğrenciler, askerler…İnşa tarihi 1839’dur bu konağın. Tesadüf mü bilmem ama Tanzimatın ilanı ile aynı tarihtir. Konağın otele dönmesi ise Cumhuriyetle beraber olur. İki tane çalışanı vardır otelin: Otelin katibi Zebercet ve temizlik işlerini yapan Ortalıkçı Kadın. Zebercet kitabın da baş kahramanı. Anayurt Oteli demek Zebercet demektir aynı zamanda. O kadar ki bence kitabın adı Zebercet olsa daha doğru olurdu. Zebercet bir anti kahraman. Sevemiyorsunuz onu. Ama bir yandan da acıyorsunuz. Ciddi psikolojik sorunları olan biridir. Bu sorunların temelinde çevresi tarafından küçümsenme, itilmişlik, hor görülmüşlük, insan yerine konulmamak yatmaktadır. Siska ve kısa boylu biridir Zebercet. Bu sebeple hem çocukken hem de askerdeyken bir erkek yerine konmaz. Diğer insanlardan daha duygusal biri olan Zebercet’i bu aşağılamalar çok yaralar.
Yalnızlık edebiyat dünyasında çok sık kullanılan bir konudur. Geneli şehirde geçer ancak Anayurt Otelinde bu yalnızlık bir Anadolu kasabasında, taşrada yaşanmaktadır. Yalnızlığın sadece büyük şehirlere has olmadığı, küçük yerleşimlerde de yalnız insanların olduğunu vurgulanmaktadır kitapta. Ayrıca diğer kitaplarda yalnız insan genelde eğitimli bir bireyken, Zebercet de böyle bir durum yoktur. Bir taşra yalnızıdır Zebercet. Etrafında kimsesi yoktur. Ne bir ailesi, ne karısı, ne sevgilisi, ne de dostu vardır. Konuştuğu tek insan, ortalıkçı kadındır. Onunla da sadece gündelik otel işleri hakkında konuşabiliyordur. Deyim yerindeyse insan özlüyordur Zebercet. Zorunlu kalmadıkça otelden çıkmıyordur. Sadece para göndermek için postaneyen ve arada bir berbere tıraş olmak için dışarı çıkmaktadır. Bu yalnızlık, itilmişlik onun psikolojisini bozmuştur ve bu bozukluk cinsel açlık olarak ortaya çıkmaktadır. Bu durum gecikmeli Ankara treni ile gelen isimsiz bir kadın ile iyice ayyuka çıkar. Bu kadın Zebercet’in hayalindeki kadındır, yalnızlığını sonlandırma umududur. Kadın sadece bir gece kalıp geri döneceğim diyerek ayrılmıştır. Zebercet bu kadının gelmesini her gün bekler. Adeta saplantısı olmuştur. O derece ki kadının otelde unuttuğu havlusuyla kendini cinsel olarak tatmin etmeye başlamıştır artık. Kadının gelmesinden umudunu kesince de iyice yoldan çıkar. Bu cinsel sapkınlık, şiddete meyletmeye başlamıştır. Aslında bu şiddet eğilimin sebebi ise yine yalnızlık. Konuşmak, iletişime geçmek isteği o kadar fazla ki, sürekli uyurken ilişkiye girdiği Ortalıkçı Kadın’ı bu kez uyandırıp ilişkiye girmek ister. Ancak bunun boşuna bir çaba olduğunu anlayınca kendinden geçip kadını boğar. Akabinde oteldeki kediyi de öldürür. Kediyi neden öldürdüğü muğlaktır. Muhtemelen cinayete şahit olduğu için öldürmüştür onu. Ardından da oteli kapatır, hiçbir müşteri almaz artık otele. Dışarı çıkıp sosyalleşmeye çalışır ancak ayak uyduramaz hiçbir şekilde. Horoz dövüşüne, sinemaya, meyhaneye gider ama ne insanların sohbetlerine dahil olabilir ne kendini o ortamlara ait hissedebilir. İnsanların sohbetine o kadar açtır ki, meyhanede yan masada oturan adamların sohbetini dinlemeye çalışır. Ama biri gelip beraber rakı içelim mi diye sorduğunda da yetersizlik ya da eziklik duygusu yüzünden apar topar kaçar meyhaneden. Yalnızca bir keresinde bir genç ile tanışır horoz dövüşünde. Sonra beraber sinemaya, bir kovboy filmi izlemeye giderler. Bu genci cinsel olarak arzulamaktadır Zebercet. Ancak ona bir türlü açılamaz ve sinema sonrası da bir daha göremez bu genci. Buradan da Zebercet’in biseksüel eğilimini görüyoruz. Belki de yalnızlığı o boyuttaydı ki artık karşısında kadın erkek fark etmeksizin birisinin ilgisine ihtiyaç duyuyordu. Ama aradığını bir türlü bulmayınca artık yaşamanın da bir anlamı olmadığına karar verip “ne ölüyüm ne sağım” diyerek intihar etmeye karar vermiştir. İntihar tarihi olarak da doğum tarihi olan 28 Kasım’ı seçer. Ancak 18 gün daha beklemenin gereksiz olduğunu düşünüp 10 Kasım’da (!) intihar eder. Kitap bu tür sembollerle dolu. Mesela Anayurt Otelinin sokakta olan tabelasının bir vidası düşüp otelin yerini göstereceğine toprağı gösteriyor. Buradan da Anayurt Otelinin aslında bir mezarlık olduğunu işaret ediyor. Kaldı ki hem Ortalıkçı Kadının hem de Zebercet’in cesetleri bu otelde bulunmakta.
Bu kitapla alakalı bahsedecek o kadar çok şey var ki ne kadar uzun bir inceleme yazsam da yine eksik kalan bir şeyler olacak. Bu kitabı okuyunca beğenmeyebilirsiniz de ama hakkını vermek gerekiyor. Türk edebiyatının en farklı en nadide eserlerinden biri. Her satırında bir anlam ve sembol saklı. Bilinç akışı tekniği ile yazılmış ve zor bir teknik olmasına rağmen oldukça başarılı. 
Yusuf Atılgan belli ki çok zeki bir insanmış ve bu zekanın kıvrımlarına her satırda rastlıyorsunuz. Psikolojik romanlardan hoşlanıyorsanız bu kitabı muhakkak okumanız gerek. Ben şahsen 4-5 yıl sonra tekrar okumak istiyorum. O zaman eminim şu an okuduğumdan daha fazla şey keşfedeceğim kitapta.
·
1.167 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Ben kitabı okurken çok zorlandım ve yarım bıraktım. İncelemeniz o kadar güzel olmuş ki bir şans daha vermeyi düşünüyorum.
Yorumunuz için teşekkür ederim. Kesinlikle bir şans daha verilmeyi hakeden bir kitap. Sakin bir şekilde okununca daha rahat anlaşılıyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.