Birbirinden çok belirli bir biçimde ayrılan iki kategori insan var: kurtulmuşlar ile yitikler. Öbür zıt karakterler (iyi ile kötü, bilge ile budala, korkak ile cesur, mutlu ile mutsuz) birbirinden çok belirli bir biçimde ayrılmış olmuyor.
Bu ayrım normal hayatta pek kolay göze çarpmıyor; burada insanın kendini yitirmesi sık rastlanır bir şey değil, çünkü genellikle yalnız başına değil; yükselmesi olsun, inişi olsun, birlikte yaşadığı insanların yazgısına düğümlenmiş. Böylece, bir insanın sınırsız bir güce erişmesiyle yenilgiden yenilgiye uğrayıp çöküntüye kadar düşmesi bir istisna oluyor. Şu da var ki, genellikle herkes bedeniyle, kafasıyla, mali olanaklarıyla bir çaba içinde, bu yüzden yaşamdaki başarısızlık daha az akla yakın. Öbür taraftan yasalar ve ahlak bilinci diyebileceğimiz iç yasa aracılığıyla bir denge oluşturuyor; gerçekten de, bir ülkenin uygarlığı, yasalarının geniş görüşlülüğüne ve etki yeteneğine bağlı; bu yasalar yoksulları çok yoksul olmaktan, güçlüleri ise çok güçlü olmaktan uzak tuttuğu oranda, o ülke uygarlaşıyor.
Sayfa 88Kitabı okudu
·
21 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.