Kitap adeta IV. Murad’ın ne kadar ilginç bir şahsiyet olduğunu anlatıyor. Çünkü bence ortası olmayan bir padişahmış. Bir yönüyle Doğu’nun fatihi, güçlü, kudretli ve zor zamanlarda devleti yeniden toparlamış değerli bir kumandan, bir cihangir… Revan ve hele de Bağdat Seferleri tarihin akışını değiştirebilecek kadar önemli ve başarılı seferlerdir. İlber Ortaylı’nın tabiriyle 17. yüzyılın en büyük mareşalidir. Kişisel kuvveti de dillere destandır. Tüfekle bile delinemez denen deriyi ok atışıyla delebilen, bir kılıç darbesiyle bir merkebi ikiye bölebilen, ok atış mesafesinde bugün bile kırılamayacak rekorları olan çok güçlü bir insan… Diğer tarafta ise 15.000’den fazla insan öldürtmüş ki bazılarını bizzat öldürmüş, içki yasağına rağmen kendisi bir alkolik olan, psikopatlık derecesinde sinirli bir adam. Nitekim kardeşi ve halefi Sultan İbrahim onun için ‘gaddar bir insan ama iyi bir komutandı’ demiş. Öldürttüğü kişiler arasında Şehzade Kasım, Süleyman ve Bayezid gibi öz kardeşleri olduğu gibi, Piri Paşa, Emir Çelebi gibi devlet adamları, Nef'i gibi bir şair, kadılar, Şeyhülislamlar ve her nevi insan vardır. Elbette bu gaddarlığının altında gerçekten çok bozulan devlet düzenini yeniden sağlamak vardır. Bu anlamda halka zulmeden, başıbozukluk yapan, kanun kural tanımayan, isyan eden kişi ve grupları da katlettirmiştir. Dediğim gibi bir yanıyla büyük bir padişah, diğer yanıyla merhametsiz ve zaaflara gark olmuş bir insan portresi var. Ortası yok… Son olarak şunu da ifade edeyim, onun erken vefatı Batı’da büyük bir sevinçle karşılanmış. Hamiş: Atatürk'e alkol kullanıyor olmasından dolayı demediklerini bırakmayan bazı arızalı kafaların 'Osmanlı padişahlarını evliya sanmaları ve moda olan ecdad güzelleme hastalıkları' nedeniyle Sultan IV. Murad'ın alkoliklik durumunu ya görmezden geleceklerini ya da inkar edeceklerini tahmin ediyorum.

4. Murad: Şarkın SultanıAbdülkadir Özcan · Kroniik Kitap · 2016246 okunma

·

84 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.