Şiirinizi içten ve samimi duygularınızla yazdığınıza olan inancım şüphesiz. Fakat insanı üzen şey kadınlar için güzel bir şey yapmaya çalışırken bile "kadın şöyle olsun, kadın böyle olsun" diyerek kadına türlü ulaşılmaz görevler yüklemiş oluşunuz. Bırakın güzel olmak zorunda olmasın kadın, bırakın melek olmak zorunda olmasın, bırakın kusurlu olsun, bırakın özgür olsun, sizin kadar, abisi kadar, babası kadar, bırakın insan olsun kadın olmaktan önce. Hep güzel, naif, ışıl ışıl, mükemmel, hoş sözlü, az sesli ve her zaman ihtiyaç duyulduğu yerde beliren, herşeye rağmen Gülen yumuşak huylu kadın hayalleriyle yola çıkan erkekler değil mi aradıklarını bulamadıklarında kadınları katleden. Oysa bilsek ve kabul etsek ki kadın ve erkek olmazdan önce insan olduğumuzu, kusurlu olduğumuzu, hatalı olduğumuzu... Bilsek ve kabul etsek bütün yönlerimizle birbirimizi daha kolay olmayacak mı o zaman yaşamak? Yoksa erkeklerin türlü güzel meziyetler Yakıştırma sebepleri aslında yine kadını kendi algı ve arzularına uydurma çabası mıdır ? İnsan olalım cinsiyet sahibi değil herşeyden önce, insan olarak yaşayalım ve insanca ölelim.